အေမ့မွာတမ္း
......................
အေမက သားကိုမွာတယ္။
“ဘဝဆိုတာ ေခ်ာေမြ႔ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေက်ာက္သလင္း ေလွကားထစ္ေတြမဟုတ္ဘူး။
ဘဝခရီးအတက္လမ္းမွာ သံမႈိေတြ႐ွိတယ္။ ဆူးေၿငာင့္ေတြ၊ အဖုအထ္ေတြ႐ွိ္တယ္။
ဘဝအတက္ ေလွကားပ်ည္ခ်ပ္ေတြကလည္း ေဆြးလို႔ တခ်ိန္လံုးတက္ေနရတာပဲ။
ေလွကားထိပ္ကိုေရာက္သြားတဲ့အခါ ေဒါင့္ခ်ဳိးေနရာေတြကို ေတြ႔ရမယ္။ တခါတရံ
အေမွာင္ထဲလဲ သြားရတယ္။ မီးမ႐ွိတဲ့ေနရာေတြေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ၿပန္မလွည့္နဲ႔သား။ ပင္ပန္းလွပါရဲ့ဆိုၿပီး ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာလည္း
ရပ္မေနနဲ႔။ လိမ့္လုိ႔လည္း မက်ေစနဲ႔။ သားတာဝန္ကေတာ့ ဆက္ရမွာပါပဲ။ နားမေနနဲ႔သား။
ဆက္တက္။ဆက္တက္။ ဆက္သြား။ ဆက္သြား။ ဘဝဆိုတာ ေက်ာက္သလင္း
ေလွကားထစ္ေတြလို ေခ်ာမေနဘူး။”
.....................
(ဒင္နီယယ္ကေနဒီ)
ဝန္ခံခ်က္။ ။
ဘယ္စာအုပ္ကကူးတယ္ဆိုတာမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ေကာင္းလြန္းအားၾကီးလို႔ မွတ္စုစာအုပ္ေလးမွတ္ထားတာပါ။ ဒီပို႔စ္ကို ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘဝ၏ ခါးသီးမႈေတြထဲမွာ
တေယာက္တည္းနစ္ေမွ်ာေနတဲ့ဘဝမို႔ အားကိုးရာမဲ့တဲ့ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္အားငယ္ေနတိုင္း
အားငယ္တတ္တဲ့သားကို အၿမဲအားေပးတဲ့အေမကို သတိရရင္း ဒီပို႔စ္ေလးကို ထပ္ဆင့္
ေဝငွလိုက္ပါသည္။ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ပဲ အေဝးတေနရာကေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အေမအား
ဦးညြတ္ဂါရဝ႐ွိခုိး ကန္ေတာ့ပါတယ္။
၃.၁၂.၂၀၀၉
Read more...